Gistermiddag gaf ik de gezinsbegeleiders van Pento Zwolle een kennismakingsworkshop Ondersteunend tekenen bij kinderen – de basis voor het team. Een superleuke uitdaging omdat deze mooie professionals werken met ouders en het jonge slechthorende of dove kind. (van 0-4 jaar). We spraken daarom af dat de focus lag op “basis”. Hoe leer je met vertrouwen het ondersteunend tekenen in te zetten? Én hoe kun je dat doen als je in gesprek bent met ouders?
Mooi om te horen en te zien dat er door verschillende professionals al weleens of bij sommigen zelfs met regelmaat gebruik gemaakt wordt van ondersteunend tekenen (uiteraard naast ondersteunende gebaren en andere vormen van Totale communicatie). En ook mooi en herkenbaar! om te zien hoe sommige professionals bewust voelden dat hun “stemmetje” (dat we allemaal hebben in meer of mindere mate) “het is niet mooi getekend, of het lijkt niet” het nog won van de simpele tekening. We zijn geneigd om dan toch te gaan voor het vertrouwde. En laten in dit geval het tekeningetje zitten. Want woorden werken toch ook bij je gesproken verhaal?
Stel je voor dat je bij “nieuwe” ouders komt. En zij hebben te horen gekregen dat hun kind slechthorend of misschien doof is. Stel je voor dat dit een hele nieuwe wereld is waar zij kennis mee maken. Dat is spannend, misschien wel eng, want je kent het nog niet. Emoties gaan alle kanten op. Zichtbaar of onzichtbaar. Ze zijn waarschijnlijk nog niet bekend of maken nog geen gebruik van ondersteunde gebaren. Het is nieuw. Een brug slaan naar de ondersteunende gebaren, in contact komen met je kind(je), daar kan ondersteunend tekenen bij helpen. Het uitleggen van de specifieke gehoorproblematiek, maar ook (en juist!) wat de kracht is bij slechthorendheid/ doof zijn. (Denk aan de rechterhersenhelft kan, de kant van de beelden, het voelen, het ervaren: die wordt sterk ontwikkeld)
Of je bent al een tijd bij een gezin. En zij hebben jouw hulp nodig. Misschien uitleg over een traject dat zij (gaan) bewandelen of ze willen graag tips hoe ze hun kind kunnen helpen te onthouden welk hoortoestel in welk oor gaat (of in welk bakje je het opbergt voor het slapen gaan). Of ouders willen leren hoe ze hun omgeving over slechthorendheid/doof vertellen. Wat een C.I. is en hoe het werkt?
Wat de situatie ook is, je hebt in oudergesprekken altijd te maken met emoties. Jij, als professional, houdt daar natuurlijk rekening mee, maar realiseer je goed wat de kracht van beelden doen bij het gesproken en geschreven woord. Hoeveel baken/anker je ouders hiermee geeft. Je neemt ouders mee op reis in jouw verhaal. In het verhaal over hun kind. De beelden geven houvast. Houvast bij taal. Houvast bij emoties. Geven tijd. Tijd om vragen te stellen, om informatie te verwerken. En nog iets heel belangrijks:
Geef de “spiekbrief” mee naar huis. Met de tekeningetjes. Dat doe je al met geschreven woorden? Mooi! Probeer het nu met tekeningetjes én geschreven woorden. Ons brein heeft behoefte aan beelden. De beelden zorgen dat er ahw laatjes opgaan in je hoofd. Waardoor je weer makkelijker bij je gesprek komt. Een paar uur later, een week later, zelfs een maand later kan je hoofd de informatie weer makkelijker oproepen. Iets dat enkel met woorden voor vele hoofden best lastig kan zijn. Zeker als het gaat om gesprekken, waar emoties in belangrijke rol spelen.
Ik ben enorm dankbaar dat ik gister bij Pento mocht zijn om deze professionals (nog meer) aan te zetten en gebruik te maken van ondersteunend tekenen bij het slechthorende / dove kind in het gezin. Om ouders en kinderen in de begeleiding ook te laten zien dat ondersteunend tekenen nóg een mooie ingang is, zoals ondersteunende gebaren. Onderdeel van Totale communicatie.
Fijne dag!
Hartelijke groet,
Pien van der Most
Recente reacties