Boorwegen, zweet, huilstinky
Samen topo leren.
Moedert trekt de topokaart over (ze legt hem tegen het raam met een blanco A4 erop)
Daarna schrijft hij de plaatsen en de landen op.
Hij denkt na over het woord dat hem gaat helpen bij onthouden. Over het plaatje.
Moeder tekent mee (zoonlief doet dat heel soms zelf, maar kijkt liever mee) Hij vertelt welk plaatje erbij hoort (intrinsiek)
De ezelbruggetje-woorden worden niet opgeschreven.
Volgens de planning gaan ze elke dag een aantal landen en plaatsen bij langs.
Daarna herhalen. De tekeningetjes werken mooi mee bij taal. Hij is immers mee op reis gegaan: keek mee, terwijl zij (zijn tekeningetje) tekent.
“Wil je niet zo snel gaan?”
Hij vertraagt haar, door zijn grenzen en wensen aan te geven. Kippenvel.
Heel goed aangegeven. Neem je tijd.
“Ik haal vast weer een 10!”
Vanuit zelfvertrouwen, omdat deze manier zo aansluit op zijn leren, ookal is die misschien een beetje anders dan “gewend”. (En dit omarmen, het anders mogen leren, is echt weleens anders geweest!)
Daarna gaan ze de behandelde plaatsen/ landen koppelen aan het blad zonder de tekeningetjes. (In het begin met de spiekbrief erbij.)
En vanuit het gevoel van zelfvertrouwen sluiten ze af en gaat hij lekker spelen.
Dank voor dit mooie voorbeeld!
Fijne dag!
Groetjes Pien
Recente reacties